एकदिन म ओछ्यानमै थिएँ। मोबाइलमा घण्टी बज्यो। हेरे घरबाट फोन आएको रहेछ। ‘नानी, के छ? सन्चै छस् नि?,’ बाबाको आवाज सुन्छु।
‘हजुर म ठिकै छु बाबा अनि तपाईंहरू नि?’ ‘हामी नि ठिकै छौं। एउटा कुरा भन्नलाई फोन गरेको थिएँ।’ ‘कस्तो कुरा हो? भन्नु न बाबा।’ ‘नानी, आजभन्दा पाँच/छ वर्ष अगाडिदेखि नै तेरो बिहे गर्ने कुरा आइरहेको छ। अब त गर् है नानी।’
‘हे बाबा! गर्दिनँ अहिले म बिहे। बेहाल भएको यो जिन्दगीलाई झन् बेहाल बनाउनु छैन मलाई।’
‘के बेहाल हुन्छ र? केटा सुब्बाको जागिरे छ रे। अरु ठाउँबाट नि कुरा कति आएको छ। त्यहाँ चाहिँ मलाई मन पर्यो। जागिरे भएपछि तँलाई पालिहाल्छ नि।’ बाबालाई जवाफ दिन मन थियो- बाबा, के म गाईवस्तु हो र पाल्नलाई? तर म मौन रहेँ।
