ऊ सानैदेखि मसँग खुब चल्थी । पछाडिबाट आएर पलाई भ्वाक्क हिर्काएर हिड्थी ।
सारै चञ्चले थिई कबिता । म जागिरे भएको दुई वर्षपछि गाउँबाट काठमाडौं फर्कदा ऊ त्यतिखेर घरमा थिइन ।
मैले पहाडबाट सुन्तला जुनारसहितका सिजनको फलफूल लिएर गएको थिएँ ।
कबिता खोइ भाउजू भन्दै म उसको घर पुगें ।”ओहो समीर बाबु पो” भन्दै घिमिरिने भाउजू निस्किइन । मैलै आफूले ल्याई दिएका फलफूल थमाएँ ।
घिमिरिनी भाउजू त्यतिखेर पातलो गा उनमा थिइन । उनका छा तीमा थि पहिलो पटक नजर पुग्यो ।
“ओहो कति ठू “ला दू” ध” अनायस मेरो मुखबाट निस्क्यो । “क्या हो समिर बाबु त जागिरे भएपछि जे पा यो त्यही बो “ल्न था” ल्नु
भएछ” कोपिला नाम गरेकी भा उजू अ नमस्क हुदै जवाफ फर्काइन ।
